Wednesday, October 6, 2010

monolog

kasihan melihat nasib blog ini yang terbiar.
tuannya entah kemana, mengulit apa sehingga mengabaikan mimpinya yang satu.
ehem.

tuannya masih mencari semangat yang hampir hilang.
apabila semuanya terasa tawar, tiada keghairahan.
gila-gilanya sudah kurang gila.

mungkin kerana tanggungjawab yang semakin banyak dan menghimpit.
memaksa tuannya hanya tersenyum tawar.
atau mungkin ini masanya untuk meneroka horizon yang baru.
atau mungkin ini salah satu tanda kematangan.
ehem.mengarut.

susah jika terlalu memendam.
susah juga jika gesit meluahkan.
boleh menjemput fitnah.

kadang sunyi dalam ramai.
pura-pura gembira untuk memaniskan muka.
hipokrit.

lega dia masih ada Allah.
masih ada dekat dengan nadi.
x pernah menjauh tetapi hambaNya yang degil enggan mendekat.
ampun.

0 comments: